Als je dit leest, moet je even slikken als lerarenopleider. Ik laat Nele Beeckmans aan het woord: afgestudeerd met grote onderscheiding aan de Lerarenopleiding Talen van de KU Leuven, super-gemotiveerd om in het beroep van leraar te stappen, bereid om er alles voor te doen (en te laten), een aanwinst voor elke school, én auteur van onderstaand opiniestuk in de Morgen. Hoe duurzaam is ons onderwijsbeleid als de positieve energie én de competentie van bevlogen leerkrachten als Nele verloren dreigen te gaan voor het onderwijs?
“Eén zekerheid: voor de beginnende leerkracht is er geen plaats meer”
Geachte mevrouw de minister
Om in het secundair onderwijs te kunnen besparen, stelt u voor om leraren van de tweede en derde graad meer lesuren te laten presteren voor hetzelfde loon. Dat is geen goede zaak voor de leraren die nu met 20 of 21 uren al een zware voltijdse baan hebben, geen goede zaak voor de leerlingen van de tweede en derde graad, maar vooral ook geen goede zaak voor alle beginnende leerkrachten. Als dit voorstel waarheid wordt, vind ik samen met vele anderen de komende jaren geen werk meer als leerkracht in het secundair onderwijs en dat besef doet pijn.
Ik voel me niet aangesproken door het beeld dat de media ophangen van het niveau van de beginnende leerkrachten vandaag. Ik studeerde op mijn 22ste af aan de KU Leuven met een bachelordiploma, twee masterdiploma’s, een diploma van de specifieke lerarenopleiding en zelfs al een drietal maanden ervaring in het onderwijs. Het beroep van leerkracht is voor mij geen tweede of derde keuze. Het is mijn eerste en enige keuze en dat al van zolang ik me kan herinneren.
Ik slaagde voor mijn lerarenopleiding met grote onderscheiding en behaalde voor mijn stage de score van 17/20. Toch bleek dat de eerste september nadien niet voldoende om aan werk te geraken. Ik hopte van de ene interimjob naar de andere. Op twee jaar tijd nam ik op die manier 11 interims aan, want ik moest en ik zou lesgeven. Vanuit Vlaams-Brabant gaf ik les in de ruime omgeving rond Brussel en Mechelen, maar ook tegen een tijdelijke opdracht in West-Vlaanderen zei ik geen neen. Zelden zat ik minder dan twee uur per dag op de trein om te gaan werken.
Hoe jonger de leerkracht die ik moest vervangen, hoe slechter mijn opdracht was. Vier verschillende vakken, verspreid over vier verschillende leerjaren in ASO, BSO en TSO: dat kon ik uiteraard niet weigeren. Onbetaalde plage-uren: laat maar komen. Werken in verschillende scholen tegelijk: wie heeft dat nu niet gedaan? De vakken in de klassen waar eigenlijk niemand wil gaan lesgeven: voeg die ook maar toe aan mijn lespakket…
Momenteel heb ik een voltijdse opdracht Project Algemene Vakken in de tweede en derde graad BSO. Dat is niet bepaald het vak waarvoor ik ben opgeleid, maar ik heb gemotiveerd voor deze vacature gesolliciteerd, ik doe het graag en haal veel voldoening uit mijn job. Een beetje jammer wel dat al die leraren die normaal gezien al op pensioen mochten gaan mijn potentiële plaatsjes nu nog een paar jaar langer bezet houden. Maar eigenlijk kon ik daar allemaal wel mee leven, want ik geef nu eenmaal graag les. Met de werkervaring die ik heb opgebouwd en mijn voortdurende zoektocht naar werk (tijdens periodes zonder werk week ik geen centimeter van de site van de VDAB en begon mijn hart sneller te slaan wanneer mijn gsm rinkelde) vond ik altijd wel iets. En ooit zou het dan wel echt goed komen, niet?
Met dit voorstel moet ik de komende jaren niet meer rekenen op werk in het onderwijs. Ik dacht nochtans dat de nieuwe Vlaamse regering wilde zorgen voor meer werkzekerheid. Dit voorstel brengt echter maar één zekerheid met zich mee: voor de beginnende leerkrachten is er geen plaats meer. Ik ben opgeleid als leerkracht, ik ben gemotiveerd en ik heb altijd zeer veel moeite gedaan om (mini-)opdrachten te vinden. Nu zal ik me ook hiermee niet meer kunnen onderscheiden. De job die ik altijd al heb willen uitoefenen, wordt door deze maatregel onbereikbaar voor mij. Ervaring in een andere sector heb ik niet, een lening om een appartement af te betalen wel.
Nele Beeckmans
http://www.demorgen.be/binnenland/-een-zekerheid-voor-de-beginnende-leerkracht-is-er-geen-plaats-meer-a2070255/
DUURZAAM ONDERWIJS 
Schrijnend toch, en dat is ongetwijfeld nog niet het einde. 30% van de kiezers heeft voor een dergelijk beleid gekozen. Allicht ook ouders van wat aspirant-leraren. Marktdenken boven, heet dit. De boemerang ontploft in het gezicht van de nieuwe generatie leerkrachten.
Ik zou binnenkort ook willen starten als leerkracht wiskunde. Hoewel ik er (nog) niet voor heb gestudeerd. Ik heb een masterdiploma Financiële Wiskunde, een praktijkgerichte minor, echter zonder onderwijsvakken. Op dat moment sprak onderwijs me nog niet echt aan. Ik heb de laatste jaren echter hard gewerkt aan mijn verlegenheid en introvertheid, en ik heb gemerkt dat ik graag mensen begeleid met cursussen.
Maar de stap om mezelf bij te scholen tot leerkracht is me nu te groot. Wegens financiële redenen kan ik mijn huidige baan (nog) niet opzeggen om meer tijd te maken voor opleiding. En heel die heisa om leerkrachten meer voor de klas te laten staan, leidt automatisch tot minder vraag naar nieuwe leerkrachten.