Koen Jaspaert is gisterennacht in zijn slaap overleden. Hij vocht dapper tegen ALS, de vreselijke ziekte die hem zijn krachten en zijn geliefde taal ontnam.
Koen was een academicus. Zo eentje die zijn laarzen aantrok en vol idealisme het veld instapte. Eentje die al zijn wetenschappelijke wijsheid probeerde te gebruiken om de wereld te verbeteren. Hij zocht in zijn onderzoek, hij wroette diep in zichzelf om waarheden te ontdekken die voor anderen een verschil konden maken. Hij wilde weten hoe mensen taal verwerven, zodat hij kon timmeren aan beter taalonderwijs voor kansarme kleuters, sociaal kwetsbare jongeren en volwassen migranten. Aan de KU Leuven stampte hij het Steunpunt NT2 uit de grond (het staat er nog) en zei duizend keer: onderwijs gaat om emancipatie. Onderwijs moet kansen geven aan mensen die weinig kansen krijgen. Een maatschappij is maar zoveel waard als de zorg die ze geeft aan degenen die het moeilijk hebben. En een academicus waarschijnlijk ook.
Koen was een verhalenverteller. Om complexe abstracte inzichten uit te leggen, vertelde hij een anekdote over zijn kinderen of kleinkinderen, of vertelde hij een mop (wat kon hij grappig zijn!). Koen kon toveren met woorden. Met zijn zinnen gaf hij leerkrachten zin om taakgericht taalonderwijs te geven, studenten zin om naar zijn les te komen en doctorandi moed om weer verder te doen. Verhalen kunnen wonderen doen, en daarom probeerde hij er samen met de Stichting Lezen voor te zorgen dat elk kind vanaf de prilste babyleeftijd van veel verhalen kon genieten.
Koen was uniek. Een soort mens waarvan je er in je leven geen drie tegenkwam. Hij wrikte je los uit starre denkbeelden en liet je op een heel andere manier naar de dingen kijken. Taal, zo zei Koen, is geen systeem dat in stoffige boekenkasten staat beschreven. Nee, taal leeft en verandert, overal waar mensen samenkomen. Taal verbindt mensen, en mensen kneden taal om zich te verbinden met andere mensen. Elke taal is daarom evenveel waard. Als Algemeen Secretaris van de Nederlandse Taalunie ijverde hij voor het respect voor elke moedertaal en elk dialect, en bloedde zijn grote hart als mensen werden uitgesloten omwille van hun taal. En taalverwerving, zo zei Koen, is niet alleen iets intellectueels, het is ook heel emotioneel geladen. Mensen leren taal om tot een groep te behoren, en mensen leren een taal veel sneller als ze zich opgenomen voelen, en gewaardeerd, en veilig. Dus als leerkrachten hun leerlingen maar écht graag zien, dan komt het goed. Als leerkrachten echt naar leerlingen kijken en luisteren, en bijsturen waar nodig, dan wordt onderwijs krachtiger. Zoals de vader die achter zijn dochter loopt als die leert fietsen, en steun geeft als het nodig is, en loslaat als het kan.
Koen was een heel lieve man. Hij holde niet achter de tijd aan, maar maakte tijd voor ieder die hem aansprak. Veel tijd. Zijn gezin verliest een onvoorwaardelijk liefhebbende papa, opa, man. Ikzelf verlies een fantastische promotor, baas, collega. De wereld verliest een inspirerende, sociaal bewogen, innemende reus. Zo eentje die stenen verlegde in de rivier van het leven. Merci voor alles, Koen…
DUURZAAM ONDERWIJS 
Prachtig verwoord Kris. Zo is het. En zo zal het blijven. Ben geroerd door zijn overlijden.
Hoe mooi verwoord je wat we jaren lang van hem mochten proeven, leren en ontdekken in en rond onderwijs… Zijn steen heeft de rivierloop zeker verlegd.
De manier waarop hij ons, steunpunters van het eerste uur, inspireerde, neem ik mijn leven lang mee en helpt me bij het verder timmeren aan de weg naar gelijke kansen in het onderwijs. Dank voor de mooie woorden, Kris.
Mede dankzij deze getuigenis krijgt hij een tweede leven bij mensen zoals ik die hem niet kenden
Inderdaad. Hij is een inspiratiebron geworden voor mij. Onbewust wel kennis gemaakt met hem via NT2 en Stichting Lezen. Zaken die me nauw aan het hart liggen. Jammer dat ik hem niet heb mogen kennen.
Koen heeft me als eerste geïnspireerd om anders om te gaan met taal. Hij en zijn opvolgers hebben me veel geleerd. Dank hiervoor.
Mooi gezegd, Kris. Dat beeld van het fietsende kind met de vader die erachter loopt zal mij altijd bijblijven. De wereld zal Koen missen.
Vijf jaar mijn baas, voor altijd mijn mentor. Prachtig eerbetoon, tot in detail hoe hij was.
Pakkend! Ik kende Koen niet zo goed. Ik ontmoette hem soms als ‘overbuur’ van schoonzoon Hendrik. Ik ervoer hem zoals in jouw tekst.
Iets meer dan 25 jaar geleden, logeerde ik bij zijn gezin… Ik was een rebelerende jonge adolescent. Hij inspireerde me, ik werd leerkracht…tot vandaag en geloof me nog veel langer zal ik zijn gevoel en liefde voor taal delen met jongeren, collega’s. Dank je wel, Kris dat je het zo mooi verwoordde… Dank je wel Koen,…
Zo herkenbaar, deze beschrijving van Koen. Ik ben blij dat ik met hem kon samenwerken tijdens de eerste jaren van het OVB. Pioniersjaren waren het en Koen kon als geen ander leerkrachten overtuigen van het belang van goed taalonderwijs. Mijn gedachten zijn bij Els en zijn kinderen.
‘
Pingback: Koen Jaspaert (1956 – 2017) | The Sausage Machine
Zo mooi Kris, hoe je Koen beschrijft als bezieler van ons taalvaardigheidsonderwijs. Zijn aangelegde weg zullen wij met z’n allen nog heel vaak opnieuw moeten verharden willen we een stevige leerbodem voor “alle” kinderen.
Veel te jong. Hij gaf ooit een college voor ouders en nieuwe studenten. Ik ben het niet vergeten.
Bedankt voor de mooie, herkenbare tekst. Hopelijk zullen zijn inzichten, bezieling, moed, voorbeeld nog iedereen die met taal doorgeven en delen bezig is heel lang inspireren!
Neejandertaal zou er nooit geweest zijn zonder Koen Jaspaert. Zijn inzichten over taalbeschouwing en het onderwijs daarvan waren hun tijd vooruit, maar zo baanbrekend en nog altijd actueel. En verder: al wat je schrijft, Kris, mooi gezegd.
Koen gaf me destijds de kans in zijn NT2 te werken. Mijn huidige job in het -technisch- onderwijs zou er anders hebben uitgezien zonder zijn inspirerende en praktische aanpak. Want daar ervaar je elke dag dat ‘leerlingen écht graag zien’ inderdaad een conditio sine qua con is voor krachtig onderwijs. Bedankt, Kris, voor de treffende woorden….
Wij willen de familie heel veel sterkte wensen met dit grote verlies van een groot man.
Wilfried en Monique
In 1994 begon ik als germanist in de lerarenopleiding en had nog nooit van NT2 gehoord. Mijn oudere collega’s waren bezig met het verleden en op mezelf aangewezen begon ik actuele vaklectuur door te nemen. Het is Koen Jaspaert die de richting heeft verhelderd die ik intuïtief was aan het gaan. Zijn inzichten i.v.m. onderwijs (aan anderstaligen) en taalbeschouwing hebben mij blijvend geïnspireerd. Bedankt, Kris Van den Branden, voor het mooie in memoriam.
Wat een verdrietig bericht, Kris, mijn condoleances vooral natuurlijk voor naaste collega’s en familie maar ook voor de toegepaste taalwetenschap in de lage landen. Veel goede herinneringen en respect voor zijn betrokkenheid en visie. Ik denk bv met veel genoegen aan zijn bloemrijke oppositie bij mijn promotie : inhoudelijk rijk, met anekdotes doorspekt en vooral ook veel tijd in beslagnemend, dat vond ik in die context wel fijn 🙂
Wat heeft u een prachtig in memoriam geschreven, dank u wel. Ik ken Koen Jaspaert niet, noch zijn werk, maar zoals u over hem schrijft, rouw ik met u allen om zijn overlijden, over dit verlies.
Diep beroerd door zijn veel te vroege heengaan ,heel veel sterkte aan al zijn geliefden.
Marc en Annie De Loenen.
Een groot neerlandicus, een gedreven man. Ik onthou vooral zijn energie, zijn overtuigingskracht. NT2 kreeg van hem een stevige duw in de rug. Dat zet jij mooi verder Kris. Dank voor je mooie tekst.
Dank u, professor Jaspaert, voor uw inspirerende colleges, voor uw scherpzinnige en heldere visie op taal en maatschappij, uw aanstekelijke idealisme. Dank voor de inzichten die u mij, als leerkracht NT2 maar ook als mens, gegeven heeft.
Veel sterkte aan alle naasten.
Met verrassing vernemen wij dit nieuws. Prof. Jaspaert heeft ons nieuwe inzichten gegeven en anders leren denken wat taal betreft. Hij heeft onze horizon verbreed en wij zijn hem daar zeer dankbaar voor. Wij voelen mee met iedereen die hem van nabij gekend heeft en wensen hen alle sterkte toe. Oprechte deelneming.
Dienst Onderwijs – cel FOB Stad Hasselt
Pingback: Koen Jaspaert – Anela